Ten tytu\u0142 to nie s\u0105 moje s\u0142owa, ale autor te\u017c jest czworono\u017cny. O nim na ko\u0144cu jednak… Co mnie nasz\u0142o? Ach, bo tak sz\u0142am sobie z jedn\u0105 z naszych po schronisku….<\/p>\n

<\/p>\n

…tam, dalej, drugi kojec… mam ni\u017cej \u0142epetynk\u0119, to zobaczy\u0142am go szybciej… Za chwil\u0119 i ta nasza ju\u017c widzia\u0142a…<\/p>\n

…kto ma taki pi\u0119kny, dostojny pychol…?<\/p>\n

<\/p>\n

Herbi… Kilka lat za kratami, kilka lat w niemal ciemno\u015bciach… Kilka lat samotnie w kojcu… Odk\u0105d jego wsp\u00f3\u0142psiolokatorka znalaz\u0142a dom, nie zaakceptowa\u0142 \u017cadnej innej…<\/p>\n

<\/p>\n

…\u017cycie ucieka…<\/p>\n

Herbi dobrze wiedzia\u0142, \u017ce przechodzimy obok, przecie\u017c nos ma niema\u0142y i doskonale mu dzia\u0142a. Wiedzia\u0142, ale g\u0142owy nie podni\u00f3s\u0142. Nie mia\u0142 ch\u0119ci najmniejszych… Ile razy ju\u017c j\u0105 podnosi\u0142…? Ile razy z nadziej\u0105 oczy ledwo widz\u0105ce kierowa\u0142 na tych, kt\u00f3rzy stali przed jego kratami…? …i nic…<\/p>\n

Mi nie wypada\u0142o, ale nasza sama podnios\u0142a herbiow\u0105 brod\u0119, posmyra\u0142a pod spodem, powiedzia\u0142a co\u015b dobrego…<\/p>\n

<\/p>\n

Dobrzy s\u0105 ci nasi, wiecie…?<\/p>\n

…\u017cycie ucieka….<\/p>\n

Kto\u015b powie – wiosna jest! Cudnie! Ciep\u0142o! Trawa, las, przygoda! …tylko gdzie…?<\/p>\n

<\/p>\n

Ogl\u0105damy z daleka zielono\u015b\u0107, czujemy jej zapach, co kilka dni wylatujemy „na chwil\u0119”, \u017ceby j\u0105 poczu\u0107 pod poduszkami, cieszymy si\u0119 dwuno\u017cnymi, zapominamy, sk\u0105d wyszli\u015bmy i nie chcemy sobie o tym przypomina\u0107 a\u017c do ostatniego, najostatniejszego zakr\u0119tu… Potem, nie chc\u0105c robi\u0107 przykro\u015bci, wci\u0105\u017c merdamy ogonami, na paszcz\u0119 nadziewamy u\u015bmiech, wracamy „do siebie” zadowoleni z tego czasu sp\u0119dzonego w lesie. Przecie\u017c jak posmutniejemy, to ci dwuno\u017cni wi\u0119cej nie przyjd\u0105… B\u0119d\u0105 dziwnie uwa\u017ca\u0107, \u017ce skoro nam jest smutno, to im b\u0119dzie tym bardziej, wi\u0119c wcale nie b\u0119d\u0105 nas odwiedza\u0107.<\/p>\n

Co za straszna nieprawda!<\/p>\n

<\/p>\n

My si\u0119 ju\u017c rwiemy w radosnym szale, byle wyj\u015b\u0107!<\/p>\n

<\/p>\n

Chocia\u017c na chwil\u0119, chocia\u017c na ten spacer, chocia\u017c poczu\u0107 wolno\u015bci troch\u0119! Naprawd\u0119 tego potrzebujemy, naprawd\u0119 staramy si\u0119 da\u0107 jak najwi\u0119cej od siebie, \u017ceby nie by\u0142o, \u017ce tylko bierzemy od Was du\u017co dobrego i nic nie dajemy… Nasi m\u00f3wili nam nie raz i nie dwa, \u017ce wychodz\u0105 od nas na\u0142adowani pozytywnosci\u0105! I naprawd\u0119 cieszymy si\u0119 z tych powrot\u00f3w, bo mimo wszystko przecie\u017c lepiej nam tutaj ni\u017c na ulicy, ni\u017c przy dziurawych budach, pustych miskach, ni\u017c pod ci\u0119\u017ckimi r\u0119kami naszych poprzednich dwuno\u017cnych…<\/p>\n

Staramy si\u0119, zauwa\u017c to! Doce\u0144!<\/p>\n

…bo inaczej ca\u0142kiem nam to \u017cycie ucieknie w kojcach…<\/p>\n

<\/p>\n

Luger co\u015b wie o tym, dobre kilka lat u nas mieszka, jak Herbi.<\/p>\n

<\/p>\n

Wci\u0105\u017c pokazuje si\u0119 od tej strony najbardziej majestatycznej i wci\u0105\u017c nic, wci\u0105\u017c nikt nie pyta… pr\u00f3cz niego jeszcze kilka ps\u00f3w takich jest, z podobnym sta\u017cem. Nie licz\u0105c Tysona, on to ju\u017c kilka razy wi\u0119kszo\u015b\u0107 z nas przegoni\u0142. Mija dzie\u0144 za dniem, wiosna za wiosn\u0105, rok za rokiem, zmazuje si\u0119 jeden wiek na karcie, wpisuje kolejny, potem stawia si\u0119 drug\u0105 cyferk\u0119… Coraz bardziej niewidzialni.<\/p>\n

…\u017cycie ucieka… nikt nie pyta…<\/p>\n

Ka\u017cdego dnia wystawiamy nosy ogromne, wci\u0105gamy powietrze, czujemy zapach kolejnych dwuno\u017cnych. Co\u015b nowego, co\u015b innego ni\u017c zapach schroniska, wy\u0142apujemy ka\u017cd\u0105 nut\u0119, zak\u0142adamy si\u0119, kto pierwszy wyczuje, bo przecie\u017c nos nosowi nier\u00f3wny. Zdzi\u015bka i jej niuchacz ca\u0142kiem solidny co\u015b o tym wiedz\u0105.<\/p>\n

<\/p>\n

Jest jedn\u0105 z najlepszych w w\u0119szeniu! Kr\u00f3tko u nas mieszka, ale ju\u017c wie, \u017ce trzeba docenia\u0107 ka\u017cd\u0105 chwil\u0119, nie mo\u017cna \u017cadnej przegapi\u0107, ka\u017cda jest najwa\u017cniejsza, najszczeg\u00f3lniejsza, z ka\u017cdej trzeba czerpa\u0107 ca\u0142ymi \u0142apami, \u017ceby zapami\u0119ta\u0107 ka\u017cd\u0105, najmniejsz\u0105 sekundk\u0119, \u017ceby na sier\u015bci zosta\u0142 ten ukochany, znajomy zapach, \u017ceby jeszcze czu\u0107 ten dotyk, nawet p\u00f3\u017ano w noc, kiedy wok\u00f3\u0142 tylko \u015bwierszcze s\u0142ycha\u0107…<\/p>\n

…jakby nigdy nic \u017cycie nam ucieka za kratami… Odliczamy dni od spaceru do spaceru, odliczamy od odwiedzin do odwiedzin, opowiadamy sobie nawzajem, gdzie zostali\u015bmy podrapani… Ten za uszkiem, tamta pod br\u00f3dk\u0105, a jeszcze inny si\u0119 ucieszy\u0142, \u017ce dosta\u0142 smaczka nadprogramowo. Ka\u017cdy dzie\u0144 bez spaceru jest prawie taki sam, ka\u017cdy spacer jest jak najwi\u0119ksza przygoda pe\u0142na rado\u015bci, ka\u017cdy wymarsz do domu jest jak \u015bwi\u0119to najwi\u0119ksze i nowa nadzieja dla ka\u017cdego z nas, bo przecie\u017c jutro to mo\u017ce b\u0119dziemy my…?\u00a0<\/span><\/p>\n

Masz wp\u0142yw na nasz los wi\u0119ksze, ni\u017c Ci si\u0119 wydaje, wiesz o tym? Dzi\u0119ki Tobie nie b\u0119dziemy mie\u0107 poczucia, \u017ce to wszystko jest po nic, \u017ce nasze \u017cycie nie jest nikomu potrzebne, \u017ce… ucieka niepostrze\u017cenie… Dzi\u0119ki Tobie te dni nie s\u0105 takie same, dzi\u0119ki Tobie nie zlewaj\u0105 si\u0119 w jeden, to Ty nam serca rozgrzewasz i rozb\u0142yszczasz oczy… To takie wa\u017cne jest, wiesz…? Dla Ciebie bij\u0105 nasze serca i merdaj\u0105 ogony, bez Ciebie ju\u017c dawno by\u015bmy si\u0119 rozpadli od \u015brodka…<\/span><\/p>\n

…jakby nigdy nic kolejna wiosna mija,<\/span><\/p>\n

jakby nigdy nic \u017cycie ucieka,\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span>\u00a0<\/span><\/p>\n

jakby nigdy nic robi\u0119 dobr\u0105 min\u0119 do z\u0142ej gry…<\/p>\n

<\/p>\n

…i z nadziej\u0105 na jutro czekam…<\/p>\n

<\/p>\n

* – co do autora s\u0142\u00f3w z tytu\u0142u i tych ostatnich linijek –\u00a0 wspomnia\u0142am, \u017ce czworono\u017cny jest, ale\u00a0kopytny, nie \u0142apny. Na imi\u0119 dali mu J\u00f3zef, a gatunkowo to Baran jest. I tam w tek\u015bcie powinno by\u0107, \u017ce kolejna jesie\u0144, ale co b\u0119d\u0119 pisa\u0107 o spadaj\u0105cych li\u015bciach, skoro \u015bwie\u017co si\u0119 wyklu\u0142y.<\/p>\n

Ech… Szkoda, \u017ce ja tak pisa\u0107 nie umiem…<\/p>\n

W og\u00f3le mi to dzisiaj nie wysz\u0142o, wiecie… jaka\u015b melachnolia mnie z\u0142apa\u0142a i nosi mnie jednocze\u015bnie… Nie umiem miejsca znale\u017a\u0107, to troch\u0119 pisz\u0119, to wychodz\u0119 i dlatego tak mo\u017ce bez\u0142adnie jest… Wylatuj\u0119 z biura co rusz, kr\u0119c\u0119 si\u0119 w k\u00f3\u0142ko, wracam, siadam do pisania, zastygam jako\u015b nad klawiatur\u0105… Sama si\u0119 odnale\u017a\u0107 nie mog\u0119…<\/p>\n

Jakbym si\u0119 ba\u0142a gdzie\u015b z ty\u0142u, za uszkami, \u017ce i mi co\u015b ucieknie…<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Ten tytu\u0142 to nie s\u0105 moje s\u0142owa, ale autor te\u017c jest czworono\u017cny. O nim na ko\u0144cu jednak… Co mnie nasz\u0142o? Ach, bo tak sz\u0142am sobie z jedn\u0105 z naszych po\u2026<\/p>\n

Czytaj dalej…<\/span><\/i><\/a> <\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":6405,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_monsterinsights_skip_tracking":false,"_monsterinsights_sitenote_active":false,"_monsterinsights_sitenote_note":"","_monsterinsights_sitenote_category":0,"footnotes":""},"categories":[6,2],"tags":[],"class_list":["post-6394","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-na-smutno","category-opowiesci"],"yoast_head":"\n